Toen ik deze foto vanmiddag nam en hem eens goed bekeek, zag ik dat deze foto eigenlijk (per ongeluk) alles bevat waar ik van hou (ok, mijn kinderen, man en huisdieren niet meegerekend dan). Je zou zeggen, dat heeft iedere foto van je huis toch? Klopt, op iedere foto staat wel iets wat ik leuk vind, maar deze foto omschrijft mij gewoon. Zo staat er een grote plant op, een enorme Fycus Lyrata, één van mijn lievelingsplanten vanwege zijn grote stevige bladeren (wie mij een beetje kent of al een tijdje volgt op Instagram weet dat ik een enorm zwak voor planten heb). Verder staan er boeken op, veel boeken. En zoals je inmiddels weet zijn boeken en tijdschriften over interieur, architectuur en fotografie, een enorme passie van mij. Zo ook vintage design. De witte buizenstoel die ik per se wilde hebben, niet omdat hij van een merk is, maar gewoon omdat ik het ontwerp zo mooi en simpel vind. En het Gispen bureau, in het legergroen, het groen waar ik zo vaak weer op uit kom. Ken je dat? Dat je altijd weer naar een bepaalde kleur toegetrokken wordt? Ik moet er echt goed opletten dat niet alles in huis en in mijn kledingkast deze kleur is, apart toch?
Ook staat op deze foto kunst. Echt geen kunst met een grote K of ontzettend duur, maar wel kunst die ons ontzettend aanspreekt. Door bijvoorbeeld het kleurgebruik, de eenvoud of de emotionele waarde. Een simpele schets van Miró, een prachtig schilderijtje in een oude lijst, afkomstig uit het huis waar ik woonde toen ik klein was, en een zwart wit print van de kunstenaar Quibe (via Juniqe). Niet een stijl of thema, maar van alles wat. Dat klopt ook wel, want zo zit ik ook in elkaar en ons interieur eigenlijk ook; ik vind het lastig om één stijl aan te nemen en heb dat jaren geleden dus maar laten varen.
Maar op deze foto staan ook vintage schatten van markten en kringloopwinkels, zoals de enorme vaas en de knik-arm lamp. Dingen die het huis niet snel zullen verlaten, omdat ze bijzondere vondsten zijn met een mooi verhaal. En tot slot kleine aandenken van reizen. Spullen met een herinnering en een verhaal waar je met plezier aan terug denkt als je het ziet staan. Zo kochten we het witte poppetje in hotel The Standard tijdens onze reis naar New York, vonden we het paard van Troje in een winkeltje in Griekenland tijdens onze allereerste vakantie samen en namen we de hysterische gele papegaai kaars afgelopen zomer mee na een heerlijke vakantie in zonnig Frankrijk.
Al deze dingen horen bij mij, omschrijven mij en vormen zo ons interieur. En dat zijn wat mij betreft de interieurs waar je je het meest thuis voelt; de persoonlijke interieurs. Waar je de verhalen van de bewoners bijna af kan lezen van de spullen en waar alle spullen een verhaal hebben.